Wymogi dotyczące importu ubrań rozproszone są pomiędzy różnymi aktami prawnymi. Przede wszystkim odzież podpada pod wymagania prawne dotyczące wyrobów włókienniczych. Oznacza to zarówno konieczność spełnienia reguł dotyczących odpowiedniego oznakowania jak i kwestii bezpieczeństwa, a co za tym idzie badanie laboratoryjne próbek odzieży przy imporcie.
Import odzieży z Chin – wymogi
W przypadku odzieży podstawowym wymogiem jest zadbanie o to, aby jakość produktu odpowiadała deklaracjom producenta lub importera. Kolejnym warunkiem dopuszczającym ubrania do wprowadzenia na rynek wyrobów włókienniczych jest umieszczenie na nich informacji o składzie surowcowym. Temu celowi służy oznakowanie za pomocą metki lub wszywki, chociaż możliwe jest również przymocowanie etykiety czy dołączenie dokumentacji towarzyszącej produktowi. Więcej na temat metkowania odzieży przeczytasz w naszym poprzednim artykule.
Na co zwrócić uwagę przy imporcie odzieży
Warto pamiętać, że etykiety i oznakowanie wyrobów włókienniczych muszą być trwałe, czytelne, widoczne i łatwo dostępne, a etykiety starannie przymocowane. Dodatkowo do opisu składu surowcowego można używać wyłącznie nazw włókien tekstylnych wymienionych w załącznikach stosownego rozporządzenia. Służy to zapewnieniu tożsamej terminologii na obszarze UE. Prawodawstwo przewiduje również sytuację, w której do produkcji ubrań użyto innego, niezamieszczonego na liście włókna. W takiej sytuacji producent może złożyć wniosek o uzupełnienie listy nazw o kolejną pozycję.
Certyfikacja odzieży i próbek
W przypadku importu ubrań i ich próbek konieczne jest wcześniejsze uzyskanie deklaracji zgodności z normami UE. Dotyczy to również uzyskania wiodącego na świecie znaku bezpieczeństwa wyrobów włókienniczych, czyli certyfikatu OEKO-TEX®.
Certyfikat Oeko-Tex stanowi potwierdzenie czystości wyrobów włókienniczych i wyrobów skórzanych na wszystkich etapach produkcyjnych (zaczynając od surowców takich jak włókna, przędze, guziki, nici, tkaniny aż po badania produktów gotowych do użycia).
Jedynym miejscem w Polsce zajmującym się procesem certyfikacji, badaniami i wydawaniem certyfikatu Oeko-Tex jest Instytut Włókiennictwa w Łodzi. W ich ofercie znajduje się możliwość uzyskania takich certyfikatów jak: Oeko-Tex Standard 100, GOTS (certyfikat dla produktu obejmujący cały łańcuch produkcji) czy OE 100 Standard (produkty w 100% wykonane z bawełny).
Badanie próbek odzieży przy imporcie. Co podlega badaniom?
Przy imporcie odzieży, w tym także próbek, sprawdza się przede wszystkim skład włókien i ich zawartość procentową. Ze względów bezpieczeństwa ubrania nie powinny zawierać metali takich jak kadm, ołów i nikiel. Oprócz tego przeprowadza się również testy:
- pierza i puchu (analizy ilościowe, testy zdolności, właściwości termiczne, przemieszczania i odporności przenikania materiału wypełniającego)
- zapalności – dotyczy to przede wszystkim ubrań dla dorosłych i dziecięcych ubranek do spania, ale również obić tapicerskich, pledów i dywanów, chociaż regulacje tych produktów różnią się od regulacji ubrań
- właściwości mikrobiologicznych
- właściwości elektrostatycznych
- warunków użytkowania i konserwacji wyrobów odzieżowych – odporność barwników na wybielanie, pranie i suchą obróbkę termiczną, stabilność wymiarowa; zachowanie walorów estetycznych; prasowanie (jeżeli dotyczy), odporność zastosowanych barwników na światło sztuczne, wytrzymałość na ścieranie, testy chemiczne – pH, itd.
Import odzieży – wykaz norm i aktów prawnych
Europejskie normy dotyczące tekstyliów i odzieży opracowuje organ techniczny CEN/TC 248 Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego. Normy odnoszą się w szczególności do określania metod badania rozmiaru, terminologii, minimalnych wymagań dotyczących wydajności dla niektórych rodzajów wyrobów włókienniczych oraz aspektów środowiskowych wyrobów włókienniczych.
Lista najważniejszych norm dotyczących odzieży:
- Ustawa o ogólnym bezpieczeństwie produktów (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 2047)
- Polska Norma PN-EN 14682 „Bezpieczeństwo odzieży dziecięcej — Sznury i sznurki ściągające w odzieży dziecięcej — Specyfikacja”, wdrażająca normę zharmonizowaną EN 14682
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1007/2011 w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także uchylenia dyrektywy Rady 73/44/EWG oraz dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 96/73/WE i 2008/121/WE (Dz.Urz. UE.L z 2011 r., nr 272)
- Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH – a zwłaszcza załącznik nr XVII wymieniającego substancje lub mieszaniny chemiczne, które nie mogą znaleźć się w produktach albo mogą być w nich obecne w ściśle określonych stężeniach).
Warto zaznaczyć, że ocena bezpieczeństwa produktu przed jego wprowadzeniem na rynek jest obowiązkiem producenta lub importera. W Polsce rejestr produktów niebezpiecznych prowadzony jest przez UOKiK, czyli Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Natomiast system RAPEX zbiera tego typu informacje z całego obszaru Unii Europejskiej.
Nieprawidłowości czy imporcie odzieży
Najczęstszą podstawą zakwestionowania odzieży z uwagi na powodowane przez nią ryzyko chemiczne jest stwierdzenie niezgodności z rozporządzeniem „REACH”. Inne sytuacje dotyczą głównie braku informacji o składzie surowcowym, niezgodności z deklaracją przedsiębiorcy, a także wystąpienia błędów w etykietowaniu oraz niezgodne z rozporządzeniem nazewnictwo włókien zawartych w składzie surowcowym. Wykrycie nieprawidłowości skutkuje wycofaniem produktu z obiegu lub nałożeniem wysokich kar finansowych.
We wcześniejszym artykule podaliśmy również cło na odzież z Chin.
