Wielu importerów rozpoczynając import z Chin nie wie czym są Incoterms 2010. Decydując się na handel międzynarodowy nie mając podstawowej wiedzy czym jest FOB (Free on Board) czy CIF (Cost Insurance Freight) możemy przysporzyć swojej firmie wiele problemów. Znajomość warunków Incoterms 2010 jest kluczowa przy negocjacjach handlowych z chińskim partnerem biznesowym, podpisując kontrakt i składając zamówienie w Chinach na warunkach FOB sami musimy zorganizować transport towarów z Chin, dokonać oprawy celno-skarbowej i za wszystko zapłacić. W odróżnieniu od warunków FOB, kupując towar na warunkach CIF, to nasz chiński dostawca zobowiązuje się do organizacji transportu z Chin (tutaj warto wspomnieć, że import z Chin w 90% odbywa się na warunkach FOB).
Uwaga. Aktualnie obowiązują Incoterms 2020.
Czym tak właściwie są Incoterms? Jest to zbiór międzynarodowych reguł handlowych, które określają warunki sprzedaży, których stosowanie w międzynarodowym handlu jest szeroko przyjęte na całym świecie.
Reguły te dokładnie dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy sprzedawcą a nabywcą, oraz odzwierciedlają rodzaj ustalonego transportu. Incoterms odnoszą się do Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczącej kontraktów dla międzynarodowej sprzedaży dóbr. Reguły Incoterms zostały opublikowane w 1936 r. i od tamtego czasu wielokrotnie zmieniane.
Reguły handlowe INCOTERMS:
- obowiązują przy obrocie dobrami materialnymi
- stosowanie jest fakultatywne
- obowiązują tylko i wyłącznie importera i eksportera (nie dotyczy firm transportowych czy spedytorów)
- normy prawa rządzącego daną umową mają pierwszeństwo przed INCOTERMS.
Reguły Incoterms odnoszą się do kwestii transportu produktów od sprzedawcy (eksportera) do nabywcy (importera) i obejmują min. przewóz produktów, rozliczenia odpowiedzialności importowych i eksportowych, pokrycie kosztów samego transportu, kosztów ubezpieczenia, przeniesienia ryzyka za stan produktów w różnych punktach procesu transportowego.
Warto pamiętać, że Incoterms nie odnoszą się transferu prawa własności za towar.
Reguły Incoterms 2010
Incoterms 2010 zostały podzielone na grupy, które dotyczą poszczególnych warunków. Podział jest na opłaty za transport i ubezpieczenie, moment przeniesienia ryzyka (a tym samym zrealizowania dostawy, co jest bezpośrednio związane z zagadnieniami dotyczącymi płatności za zamówiony towar i zrealizowany kontrakt), odpowiedzialności za formalności oraz koszty związane z odprawami celnymi eksportowymi i importowymi.
GRUPA C – Main Carriage Paid
Strona sprzedająca zawiera umowę przewozu ze spedytorem i ponosi koszty. To sprzedający jest również odpowiedzialny z dokonanie odprawy celno-eksportowej. Ryzyko zostaje przeniesione w momencie nadania towaru na kupującego.
Wszystkie sprawy wynikłe po dokonaniu załadunku, koszty związane z transportem i inne zdarzenia obciążają kupującego.
CFR – Cost and Freight (and named destination port)
Koszt i fracht (i określony port przeznaczenia)
Sprzedający nie ma obowiązku ponoszenia kosztów ubezpieczenia (od momentu załadunku w porcie nadania), koszty ubezpieczenia leżą po stronie kupującego. Dostawa zostaje zrealizowana w momencie załadunku towaru na statek armatora wskazanego przez sprzedającego.
CIF – Cost Insurance and Freight (and named destination port)
Koszt, ubezpieczenie i fracht (i określony port przeznaczenia)
W tym przypadku sprzedający również jest odpowiedzialny za opłacenie i zawarcie umowy ubezpieczenia towaru na rzecz kupującego jak również jak w przypadku CFR opłaca koszt i fracht. Warunki CFR i CIF dotyczyć mogą wyłącznie transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
CPT – Carrige Paid to (and named destination port)
Przewoźne opłacone do ( i określonego miejsca przeznaczenia)
Jest to odpowiednik CFR w transporcie innym niż wodnym śródlądowym i morskim (w tym multimodalnym).
CIP – Carriage and Insurance Paid to (and named destination port)
Przewoźne i ubezpieczenie opłacone do (i określonego miejsca przeznaczenia)
Jest to odpowiednik CIF w transporcie innym niż wodnym śródlądowym i morskim (w tym multimodalnym)
Grupa D – Arrival
Sprzedający zobowiązany jest do dostarczenia towaru w określone miejsce lub do portu przeznaczenia.
DAT – Delivered at Terminal
Dostarczone (określone miejsce przeznaczenia)
Cło opłacone, dostarczone do terminalu (strona sprzedająca odpowiada za dowóz towaru do określonego terminalu i rozładunek). DAT zastępuję dotychczasowe DEQ z Incoterms 2000.
DAP – Delivered at Place
Dostarczone do miejsca
Strona sprzedająca odpowiada za dostarczenie towaru do określonego ustalonego miejsca, natomiast rozładunek jest już w gestii strony kupującej. DAP zastępuje dotychczasowe DAF, DES i DDU z Incoterms 2000.
Grupa E – Departure
Strona sprzedająca udostępnia towar do dyspozycji strony kupującej we wskazanym przez sprzedającego punkcie wydania. Strona sprzedająca nie jest zobowiązania ani do odprawy celno-eksportowej, jak również nie ponosi ryzyka i kosztów załadunku.
EXW – Ex Works (and named place)
Od załadunku (i określone miejsce)
EXW oznacza najmniejsze zaangażowanie i odpowiedzialność sprzedającego. Dostawa towaru zostaje uznana za dokonaną w momencie wydania i postawienia towaru do dyspozycji strony kupującej w danym oznaczonym miejscu, bez zobligowania sprzedającego do dalszych czynności.
Grupa F – Main Carriage Unpaid
Zobowiązuje stronę sprzedającą do dokonania odprawy celnej eksportowej. Koszty transportu ani ubezpieczenia nie są opłacane przez sprzedającego.
FCA – Free Carrier (and named place)
Dostarczone do przewoźnika (i określonego miejsca)
Sprzedający ponosi koszty załadunku towaru i transportu oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi wskazanemu przez stronę kupującą w oznaczonym miejscu. Towar zostaje uznany za dostarczony w momencie załadunku i to w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka utraty lub uszkodzenia towaru na kupującego.
FAS – Free Alongside Ship (and named loading port)
Franco wzdłuż burty statku (i określony port załadunku)
Odpowiedzialność za transport oraz ryzyko strony sprzedającej kończy się w momencie dostarczenia towaru do burty statku w oznaczonym porcie, jednak bez samego załadunku na statek.
Od tego momentu całe ryzyko i wszelkie koszty związane z towarem zostają przeniesione na stronę kupującą. Termin ten stosowany może być tylko i wyłącznie do transportu wodnego śródlądowego i morskiego.
FOB – Free on Board (and named port)
Franco statku (i określony port załadunku)
Tak jak w przypadku FCA, punktem przeniesienia ryzyka i kosztów za za towar ze strony sprzedającej na stronę kupującą jest moment przekroczenia przez towar burty statku. Strona sprzedająca ponosi koszty załadunku. Termin może być używany wyłącznie do transportu wodnego śródlądowego i morskiego.
Jest to najpopularniejszy z warunków Incoterms 2010 w przypadku importu z Chin.
Poniżej prezentujemy infografikę (w języku angielskim), możecie porównać poszczególne Incotermsy.
Wszystkich importerów zapraszamy również do zapoznania się z naszym artykułem nt. Różnic pomiędzy FOB a CIF.
